Liesbeth en Guido van der Meulen zijn de ouders van elf kinderen en misschien wel Vinea’s grootste fans. Al sinds 1992 gaan er kinderen uit het gezin mee met Vinea. Bijna dertig jaar aan kampen dus! En dat betekent: oneindig veel verhalen en vrolijke herinneringen. Het plezier en enthousiasme spat er vanaf terwijl Liesbeth en Guido hun verhaal vertellen.
Liesbeth: “Ik ben vroeger zelf met Vinea op zeilkamp geweest in Friesland. Ik heb het reuze naar mijn zin gehad. Toen onze oudste zoon Ewald een jaar of twaalf was, ging hij ook voor het eerst op zomerkamp. Mountainbiken in de Pyreneeën, geweldig vond hij het! Sindsdien zijn onze kinderen mee gegaan op allerlei kampen in verschillende landen. Van zeilen in Friesland tot avontuurlijke outdoor vakanties naar Italië en Zweden. Ze vinden het allemaal ontzettend leuk, vandaar dat Vinea bij ons traditie is geworden.”
Guido: “Het is voor ons als ouders ook fijn, want als de kinderen op kamp zijn kunnen wij ook één week per jaar samen weg. Al blijven we voor de zekerheid wel altijd in de buurt. We zoeken altijd voor iedereen een kamp in dezelfde week. Ook voor onze twee kinderen die vanwege hun handicap met een andere organisatie meegaan. Liesbeth heeft er elk jaar een hele taak aan om het allemaal uit te zoeken!”
Liesbeth: “Het is een keer gebeurd dat ik alles had uitgezocht en geboekt, en dat we bericht kregen dat de reis niet door kon gaan. Moest alles omgegooid worden. Twee dagen later werd er een grote taart afgeleverd van Vinea. ‘Om het goed te maken,’ stond erop. Dat vonden we heel leuk.”
Guido: “Een rode draad is de saamhorigheid en het plezier. Ze beleven op kamp van begin tot eind zoveel leuke momenten. De eerste keer dat we ze wegbrachten naar zeilkamp, stapten de kinderen al in de boot terwijl de ouders nog op de kant stonden. Er werd geen traan gelaten, want ze gingen meteen het avontuur in!
Het ophalen is ook een leuk moment voor ouders, je merkt dan gelijk hoe je kind het heeft gehad. Meestal zijn ze zo moe dat ze direct in slaap vallen, maar daarna blijven er nog wekenlang enthousiaste verhalen komen.”
Liesbeth: “De kinderen zijn altijd heel enthousiast over de knotsgekke leiding, die maken van elk kamp een feestje. Tegelijkertijd is de leiding ook verantwoordelijk en goed te bereiken wanneer nodig, dat vinden wij als ouders ook heel belangrijk.
Het leukste vinden onze kinderen het als er op het kamp een thema is. Zo is Veroniek nog heel lang het liedje ‘Cowboys en Indianen’ blijven zingen, het themalied van haar zeilkamp. Zo’n thema werkt ook verbindend omdat kinderen zich in dezelfde rollen moeten plaatsen.”
Liesbeth: “Een aantal dingen die ze geweldig vonden zijn nachtzeilen, barbecueën op het eiland, tafelfriet, midden in de nacht naar de vuurtoren van Kamperland… En we lachen nog steeds om de zogenaamde ‘riethaaien’. De reisleiding had iedereen verteld dat er haaien zaten in het riet. Al trapten ze er maar even in, onze kinderen hebben het er nog lang over gehad. Elk jaar als ik ga boeken komen er weer allerlei verhalen boven!”
Liesbeth: “De kinderen vinden het elke keer weer ontzettend leuk. Daarnaast groeien kinderen ook echt tijdens zo’n week. Ze worden er zelfstandiger van en maken vrienden. Voor elke leeftijd zijn er dingen waardoor ze worden uitgedaagd. Onze zoon Timme had bijvoorbeeld erg hoogtevrees. Jaren heb ik geprobeerd hem er vanaf te helpen, zonder succes. En in één weekje met Vinea lukte het wél. Toen ik hoorde dat hij in Frankrijk van een hoge rots in het water was gesprongen vroeg ik me af: is dat mijn kind? Het is heel leuk om te zien dat je kind ineens meer durft, en daardoor ook trots is op zichzelf.”
Guido: “Ze krijgen zelfvertrouwen van zo’n vakantie. Niet alleen dankzij de georganiseerde activiteiten, maar ook alles eromheen. Kinderen hebben naast het kampprogramma ook hun hele eigen ‘programma’, waarin ze op ontdekking gaan met elkaar. Ze zoeken grenzen op, van wat mag en kan. Dat vinden wij positief, zolang ze natuurlijk wel hun verantwoordelijkheid nemen.”
Liesbeth: “Het is handig om voor de leiding een klein verslagje te schrijven van hoe een kind is. We maakten ook altijd een foto van de knuffels. Die zijn voor kleine kinderen ontzettend belangrijk. Onze kinderen zelf bereiden we ook voor op het kamp, zodat ze goed bij zichzelf en hun eigen normen en waarden blijven. Daarin ligt ook verantwoordelijkheid bij de ouders.
Verder helpt het natuurlijk om tijdens het kamp af en toe contact te hebben met je kind, zeker in de eerste dagen. Dan weet je gelijk of er iets speelt. Wij wachten ook altijd even op dat eerste appje: zodra we horen dat alles goed is, kunnen we ontspannen en zelf genieten van onze vakantie. ”
Guido: “Het helpt ook dat Vinea tijdens het kamp af en toe foto’s stuurt. Zo kun je het thuis een beetje volgen, en kan je de verhalen achteraf beter plaatsen.”
Liesbeth: “Vroeger hadden kinderen geen eigen telefoon bij zich, terwijl dat nu heel gewoon is. Gelukkig is het beleid daar ook op aangepast, zodat ze niet de hele dag maar op social media zitten. Het is wel fijn dat dankzij de moderne technologieën ouders tegenwoordig beter op de hoogte kunnen worden gehouden. Vroeger werd er tijdens de kampen één keer gebeld naar ouders, en dan hoorde je weer een paar dagen helemaal niks. Nu krijgen we meer informatie, dat werkt toch geruststellend. Ook voor ervaren Vinea-ouders als wij!”
Liesbeth: “Vorig jaar gingen er nog vijf kinderen mee met Vinea, dit jaar zijn het er nog drie. Veroniek is inmiddels te oud, maar denkt erover na om misschien staf te worden. De jongsten kunnen en willen zeker nog wel een paar jaar mee op zomerkamp. Daarnaast heeft Ewald intussen zelf ook kinderen, dus binnenkort gaat misschien zelfs de derde generatie mee!”
Vinea 2024
